VERZOENING

VERZOENING (GISLEEN HEIRBAUT)

Op het eerste gezicht lijkt het beeld een abstracte compositie, vervaardigd uit één marmeren blok. Naar het voorbeeld van Brancusi slaagt de beeldhouwer erin om een sterk kunstwerk te maken door details weg te laten en de zuivere vorm te behouden. Het beeld treft door een harmonische compositie van volle en holle delen, die tegen elkaar afgewogen zijn. Toch lijken de verticale vormen naar een betekenis te verwijzen: twee figuren, de ene iets groter dan de andere, een man en vrouw. Zij staan gericht naar elkaar. De sokkel houdt hen nauw verbonden. Het beeld symboliseert samenzijn, dieper nog verzoening.

HEIRBAUT Gisleen

Beeldhouwer, schilder. Geboren in Sint-Niklaas, 21 januari 1923 en overleden 17 juni 1999.

Vanaf 1937 volgde Gisleen Heirbaut de avond- en weekendleergangen aan de Academie te Sint-Niklaas: tekenen, boetseren en schilderen. In 1943 behaalde hij de eerste prijs in elke voornoemde vormingsgroep.  Ook werd hem voor het natuurschilderen de ‘Prijs Jozef Horenbant’ van de Stedelijke Academie toegekend.

Eerst werkt hij als steenkapper. Vanaf 1961 en meestal in samenwerking met een vriend graficus of schilder, toont hij zijn beelden, de uitdrukking van zijn persoonlijke bezieling en creativiteit. Van gestileerde figuratieve beelden komt Gisleen Heirbaut vrij snel tot een zuivere, abstracte stijl, waarin de geometrische vormgeving primeert.

Doorheen al de jaren van beeldhouwen bleef Gisleen Heirbaut ook tekenen. Hierbij verliep de overgang naar abstractie veel langzamer en werd niet helemaal doorgevoerd. In zijn tekeningen leven een tederheid en een grote gevoeligheid door het veelvuldig gebruik van grijze tinten.  Een derde facet van zijn bedrijvigheid, het aquarel met een sterk koloriet, is minder gekend.

Kunst in de Stad, 6 november 1993