CONTEMPLATIE (WERNER HEYNDRICKX)
‘Contemplatie’ is afgeleid van het Latijnse ‘contemplatio’. Dit betekent: ‘het schouwen’, ‘het beschouwen’. Het beeld ‘Contemplatie’ stelt een monnik voor, gehuld in een wijde kovel, waarin hij zijn armen en handen gekruist houdt. De kovel is de mantel die sommige contemplatieve orden dragen bij het koorgebed op verschillende tijdstippen van de dag. Lichtjes naar achteren gekeerd, lijkt de monnik voort te schrijden. Hij houdt het hoofd opgericht. Ogen en mond zijn gesloten. Zijn hele houding spreekt van contemplatie. Hij heeft de wereld losgelaten en met een ontvankelijke geest en een open hart ‘schouwt’ hij. Hij is in zichzelf gekeerd en concentreert zich op God, op de boodschap van de Bijbel, op de zin en de vragen van het menselijk bestaan. Hij laat er zich heel en al in opnemen.
In het beeld ‘Contemplatie’ heeft de kunstenaar de eigenheid van ‘contemplatie’ op een heel persoonlijke en essentiële wijze vorm gegeven. Het beeld ademt tegelijk ingetogenheid en waardigheid. De kovel van de monnik is gestileerd weergegeven zonder nauwkeurige detaillering. De plooienval wordt enkel gesuggereerd. De tweeledige vlakverdeling aan de voorzijde versterkt de innerlijkheid. Alle aandacht wordt getrokken naar het gestileerde gezicht: ook hier geen strikt realistische weergave, wel een afgewogen, geometrische compositie, die rust uitstraalt.
De kunst van Werner Heyndrickx is een geïnspireerde kunst. De monnik ‘schouwt’. Hij ‘contempleert’.
HEYNDRICKX Werner (1909 – 1986)
Werner Heyndrickx is een beeldhouwer van portretten en figuren. Zijn vader, Jozef Heyndrickx, was steenkapper. Opleiding aan de academies van Sint-Niklaas en Antwerpen en aan het Nationaal Hoger Instituut voor Schone Kunsten te Antwerpen in het atelier van Ernest Wijnants. Leraar beeldhouwen aan de Stedelijke Academie voor Schone Kunsten te Sint-Niklaas en aan het Hoger Instituut te Antwerpen.
Het atelier van Werner Heyndrickx was gelegen vlak bij het kerkhof van Tereken. Voor het bronsgieten deed hij beroep op een vaste bronsgieter, Achiel Vindevogel, in Zwijnaarde. Hij hechtte ook veel belang aan de patina van een beeld.
Vooral in zijn vroege werken is duidelijk de invloed zichtbaar van zijn leraars, Arthur Dupon en zeker van Ernest Wijnants: in de monumentaliteit en in de herleiding van een beeld tot een aantal gestileerde vlakken. Deze eerder synthetiserende stijl is te herkennen in de sobere apostelbeelden die Werner Heyndrickx maakte voor de Christus Koningkerk te Sint-Niklaas. Al zijn de hoofden, de handen en de voeten met precisie en detaillering uitgewerkt, de verticale plooien zijn gestileerde vlakken. In de beelden ‘Contemplatie’ en ‘Familie’ is deze stilering eveneens duidelijk.
De portretten van Werner Heyndrickx getuigen van een scherpe waarneming. Zij zijn het resultaat van een blijvend zoeken naar een trefzekere gelijkenis en het karakter van de geportretteerde.
Hij nam deel aan heel wat tentoonstellingen in binnen- en buitenland: te Antwerpen, Gent, Luik, Namen, Parijs, Praag en Bratislava. Prijzen: de ‘Godecharleprijs’, de ‘Van Leriusprijs’, de ‘Prijs Doutrelon de Try’ en de ‘Prijs van de Provincie Oost-Vlaanderen voor Beeldhouwkunst’.
Kunst in de Stad toont van Werner Heyndrickx een vijftiental werken.
Kunst in de Stad, 01 september 1984